Dag 13. Fauske naar Terak, 421 km "ongeluksdag"

Een dag met ups en downs. Het begint om 7.15 uur, wederom erg koude nacht gehad. Vanwege de kou gauw de 'warme' slaapzak uit. Scheren, wassen en aankleden. Tent afgebroken en motor opgetuigd, en om half 9 vetrekken. Lekker rustig weer, echter na 5 minuten na vertrek begint het te druppelen, regen zet gelukkig niet door. Wel vlak daarna stoplicht voor tunnel, en dat rode licht bleef maar duren. Ruim 5 minuten voor rood stoplicht wachten duurt een eeuwigheid. Één rijbaan in de tunnel was afgesloten en moest dus om beurten heen en weer gereden worden. De route naar Mo i Rama is ook weer een schitterende geweest. Droog weer en dat maakt alles al gauw goed. De wegen wisselden zich af met kronkelende bergwegen, lange saaiere stukken (kan wel het gas open) en een weg op imponerende hoogvlakte vlak langs snelstromende rivier. Op deze hoogvlakte ook het passeren van de poolcirkel (Arctic Circle). Daarboven was het aanzienlijk kouder dan op de lager gelegen routes. Het scheelt gauw zo'n 5°C en dat merk je wel. Op de plaats van de poolcirkel is een informatiecentrum, een restaurant en nog wat bezienswaardigheden. In ieder geval interessanter dan de passage in Finland vorige week.

In Mo i Rama toch nog mijn boodschapjes kunnen doen en daarna richting kust voor de befaamde weg # 17, een route met steeds weer veerboten om het water over te steken. Aanvankelijk werd ik er heel blij van, inderdaad een mooi begin, maar dan gaat de weg de hoogte in, de bergen in, nog mooier dus en dan hangen daar vervaarlijke donkere wolken. Allengs wordt het steeds vochtiger, je rijdt door een wolk, dus eigenlijk gewoon mist, maar dan laat de regen toch ook van zich spreken. Dat dan dus weer niet leuk. Het is niet fijn om in de regen te rijden, dus wel een beetje balen. Enfin, een weg terug was geen optie, toch maar weer doorgaan.

Eerste overtocht was van Nesna naar Lavong, duur ongeveer 45 minuten, dus best nog wel lang. En na aankomst om weer van de boot te gaan, gebeurde er iets vervelends met mij en de motor! Door de nattigheid was de vloer van het dek glad; na het intrekken van de standaard gleed mijn voet weg, ik raakte uit evenwicht en ging daarmee de motor op zijn kant. Shit, daar word je niet blij van. De man in de auto die naast me stond en het kennelijk zag gebeuren, kwam meteen helpen de motor weer overeind te zetten. Dat ging gelukkig vrij snel, daarna gekeken of ik schade heb, en dat is inderdaad het geval. De topkoffer kwam op een bolder van/op het schip, net als een deel van de voorkuip. Al met al een 'kleine' schade, maar ik denk wel 'grote' kosten. Vanavond zal ik het meteen bij de verzekering melden. Ik zou All Risk verzekerd zijn, maar het geeft toch altijd weer gedoe. Goed het is gebeurd en moet ik verder.

Het weer klaarde even op, en dan is het weer lekker rijden op een relatief droge weg, doch later toch weer regen. Noorwegen is niet voor niets zo'n groen land. Dan aankomst in Tjotta voor de boot naar Forvik, wachttijd 3 kwartier, en het regende nog steeds. Ongeveer 7,5 km terug had ik een camping gezien, en besloot na enige tijd daar naar toe te  gaan, het was inmiddels kwart over 4. Op de camping was echter niemand van de receptie, moest je een nummer bellen. Zag wel een prijslijst hangen en kost de kleinste hut NOK 800 !!! Kan ik net zo goed doorrijden naar Trondheim om in Hilton te gaan slapen. Dat ging hem dus niet worden. Snel terug naar de ferryboot want die vertrekt om 16.40 uur en het was al half 5 geweest. Toen ik aankwam kon ik gelijk de boot in rijden. Overtocht duurt ongeveer een uur en dus best wel weer relaxed. Kopje koffie erbij en verslag maken van de dag. Weer een stuk (17 km) rijden en op naar de volgende overtocht: van Anddalsvåg naar Horn. Deze overtocht duurde maar 20 minuten en stelt dus niet zoveel voor, hetzelfde geldt voor de volgende van Vennesund naar Holm, ook 20 minuten. Dat was voor mij voor vandaag de laatste, het is inmiddels 20.00 uur geweest en wordt het echt wel tijd om te stoppen. De eerste de beste camping die ik tegenkwam ben ik op gegaan, dat was in Terràk.. Achteraf best wel eentje met een lastige toegangsweg met de motor. Grindweggetje naar boven, dan scherpe bocht linksom, en dan weer rechtsom naar beneden. Dat is iets wat niet zo eenvoudig te nemen is met het gewicht van mijn ouwe trouwe Harley met zijn 400 kg. Alles is goed gekomen.

Tent opgezet en kwam de  campingbaas, die ook nog een beetje NL spreekt (met Twents accent) om mobiel af te kunnen rekenen. Eenvoudige maar goed verzorgde camping, direct aan een uitloper van een fjord, echter geen Wi-Fi en geen TV, dus sms'en naar het thuisfront. Weinig te beleven op de camping zelf behalve een stel luidruchtige Russen. Op het tentenveld stond maar 1 ander tentje, dus volop ruimte om mijn plek te zoeken. Daarna onder het genot van een biertje (uit eigen voorraad) de route voor de volgende dag bekeken. Gaat richting Trondheim.