Dag 5. Turku naar Kempele, 756 km

Om 7 uur lokale tijd uiteindelijk toegang tot het auto/motordek om e.e.a. op te tuigen. Om 8.00 uur met z'n allen dan van de boot en eenmaal buiten gaat ieder zijns weegs en rijdt je helemaal alleen in een volstrekt vreemd land. Voordat ik echter het haventerrein af mocht, werd ik al aangehouden door een lieftallige blonde Finse politie agente: of ik even wilde blazen! Alcoholcontrole dus en dan zijn Harley-rijders vaak mogelijk gewillige slachtoffers. Ik niet dus, alles was goed en ik mocht doorrijden, kennelijk was de wiskey van de vorige avond/nacht niet meer herkenbaar in het blaaspijpje. Ik heb haar toen nog even meegegeven: "I brushed my teeth this morning very well" en met een dikke knipoog ben ik verder gegaan.

De avond op de boot heb ik uitgebreid zitten overwegen of ik nu langs de westkust zou rijden of toch het advies van de Fin, op de kade, op te volgen om midden over het land te gaan. Voor het laatste heb ik gekozen en, nu ik dit schrijf, ben ik content dat ik het zo ook heb gedaan.

Het zijn ook heel veel bossen, en als ik zeg heel veel, dan zijn het ook heel veel bossen die ik langs me heen heb zien gaan, maar de route was mooi en rustig. Na zo'n 600 km vond ik het wel welletjes, ik was een mooi stuk opgeschoten en het was al laat in de middag.

Ik had vooraf al een camping via internet opgezocht, echter kon  deze niet vinden , althans niet op de plek zoals ie stond aangegeven. Bij een koffietent ben ik nog maar eens gaan informeren, echter was er over een camping niets bekend. Toen maar op de kaart een andere opgezocht, zo'n 40 km landinwaarts van de doorlopende weg. Daar aangekomen bleek het een soort landgoed te zijn, donker en verlaten, waar je echt niet wilt staan met je tentje. Dus maar weer terug naar de doorgaande weg, weliswaar via een andere route waardoor ik ongeveer 6 - 7 km over een onverhard bospad werd gestuurd (door de TomTom dus). Nou dat was natuurlijk geen feest; ik heb een (best wel zware) tourmotor en geen lichte off-road machine. Maar het is gelukt en kwam ik op de hoofdweg uit.

De moed om een camping te vinden heb ik opgegeven en ben op zoek gegaan naar een hotelletje, ik was er een beetje klaar mee. Bij een Shell-station heb je (wereldwijd?), in ieder geval ook in Finland, free WiFi en heb ik in de buurt van Kempele via booking.com een hotel gezocht die een beetje in de gewenste prijsklasse valt. En ja hoor, en dat op een afstand van 1,2 km.....! Dat was even boffen, binnen 10 minuten stond ik er voor de deur. Daar stonden ook een stel Schotten die enorme stampei aan het maken waren omdat de TV op de kamer het niet deed en wilden ze hun geld terug. Kregen ze niet, achteraf bleek dat de heren al 2 uur op de (2) kamers waren verbleven en o.a. gebruik hadden gemaakt van de douche (....). Ze kregen uiteindelijk wel een deel van het betaalde terug, waar ze het dus niet mee eens waren. Toch zijn ze daarna vertrokken.

Ik heb me ingecheckt en ja het is een hotel, maar daar is alles mee gezegd. Zeer basic met op de gang gedeelde douche en toilet. De Inrichting van de kamer dateert zo ongeveer uit de jaren 70. Maar goed als je die dag in totaal ruim 700 km hebt gereden vanaf 8.00 uur 's morgens tot half 9 's avonds, wel natuurlijk met de nodige tussenstops, dan verlang je alleen maar een warme douche en een bed, en de rest zal me worst zijn. Motorfiets aan de achterkant van het hotel gezet en vastgeketend aan een stalen trap waar het overigens wel stikte van die dikke muggen, maar we hebben het overleefd.

Als een blok, met mijn oogmaskertje op, ben ik in slaap gevallen.